Op zaterdag 18 september is al weer voor de 45e keer de Zilveren Sigaret gereden. Bij deze tijdrit over 32 km wordt 2 maal een ronde van 16 km gereden vanaf Gortel, via Vaassen en Niersen terug naar Gortel. Al een aantal jaren kan de tijdrit ook als regelmatigheid rit gereden worden. Hieronder de uitslagen.
Uitslag Tijdrit Zilveren Sigaret 2022
Uitslag regelmatigheid rit Zilveren Sigaret 2022
De prijsuitreiking vond onder het genot van een ijsje plaats bij de ijskraam van Rozeboom in Gortel. Alle winnaars van harte gefeliciteerd!!
Daarnaast een woord van dank aan de organisatie en juryleden voor het soepel verloop van de activiteit!! Ook een bedankje voor de fotografen Gertie en Sander.
Wielerclub Houdt de Ketting Strak organiseerde afgelopen week een rit voor haar leden met de naam “Bart Kamphuis” rit. Bart Kamphuis was één van de oprichters van Houdt de Ketting Strak. Ieder jaar wordt ten ere aan zijn overlijden in 2000 deze rit verreden. De “Bart Kamphuis” is een regelmatigheidsrit. Dat wil zeggen. Vooraf moeten de deelnemers opgeven met welk een gemiddelde ze willen rijden. Ze weten ook niet wat de totale afstand is van deze rit. Dit jaar was de afstand 59.3 km. Vooraf controleert de jury of alle klokjes van de fietsen verwijderd zijn. Start en finish was bij Restaurant De Emsterie in Emst.
Hans Dekker uit Vaassen is winnaar geworden van de “Bart Kamphuis” rit. Dekker had opgegeven dat hij wilde fietsen met een gemiddelde van 32.8 km. Dat behaalde hij niet helemaal. Uiteindelijk kwam hij over de finish met een gemiddelde van 32.7 km en dat betekende 11 seconden te langzaam. Op de 2e plaats eindigde Natascha Doornebosch en derde werd Gerrit Peters. Doornebosch had opgegeven de rit te rijden met een gemiddelde van 32.0 en was iets te langzaam, want zij reed de rit met een gemiddelde van 31.9 km en dat was 28 seconden te langzaam. Peters was ook een tikkeltje te langzaam, want hij had opgegeven 33.0 km en het werd 32.7 km. Dat bekende 50 seconden te langzaam. Op één deelnemer na, te weten Jurgen Kocken, waren alle deelnemers langzamer dan dat ze hadden opgegeven, maar Kocken was 1 minuut en 28 seconden sneller dan hij van tevoren had doorgegeven. Henk Boeve
Met twintig fietsers en José als wandelaar voor de gezelligheid verbleven we dit keer in een andere accommodatie in Mechelen. Bertus had het weer perfect geregeld, Joost drie fantastische routes uitgezet met totaal zo’n 4500 hoogtemeters, en Sander die alles weer vast legde voor een mooi beeldverslag. En samen zorgden we voor een gezellige sfeer tijdens en na het fietsen, kortom …… het was weer GEWELDIG.
Na twee Coronajaren kon het eindelijk weer: het traditionele HDKS weekendje Limburg. De locatie in Ransdaal was bezet dus uitgeweken naar Mechelen. Mooie locatie met ruimte voor 20 slapers. Ruud mocht als 21ste uiteraard ook mee, maar dan wel in een tentje slapen. Locatie was mooi dicht bij de ijskraam aan de voet van de Camerig, voor de liefhebbers dan… zelf hou ik niet zo van ijs. Vrijdagmiddag 1 uur aankomst en rond half 3 samen op weg voor de eerste 68 km en bijna 900 hoogtemeters. 3 maanden zo goed als geen regen gezien, maar jawel: halverwege een bui op de kop. Verder mooi ritje om de beentjes op strak te zetten. Naderhand de traditionele vrijdagavond pasta, gevolgd door de noodzakelijke al dan niet alcoholische versnaperingen, met veel diepzinnige dan wel minder diepzinnige gesprekken (lees: bier en veel geouwehoer).
Zaterdag bewolkt maar droog, dus na het ontbijt op pad voor 105 km en 1.800 hoogtemeters door België met ook een stukje Duitsland. Joost had dit jaar de routes gemaakt, en had bedacht dat we best een stukje konden klunen op de raceschoentjes, over een pad waar zelfs de wilde zwijnen niet overheen zouden durven. De beloning was wel een prachtig fietspad. De hele route was trouwens mooi. Joost was eerder dit jaar dan ook vele malen ter verkenning naar het zuiden getogen, speciaal om ons dit weekend de mooiste routes aan te kunnen bieden. Wat een clubliefde. Op deze zaterdag een paar langere beklimmingen, met voor België goede wegen (meestal). Koffie met vlaai bij abdij Val Dieu , helaas nog wat te ver van huis om alvast hun bier te proeven. Allemaal erg fijn. Aart voldeed ook dit jaar aan de traditie om halverwege af te haken, volgens eigen zeggen omdat hij zichzelf of zijn batterij niet meer op kon laden… of zoiets. Wim offerde zich op en reed met hem mee om zeker te zijn dat de oude baas veilig thuis zou komen.
Zaterdagavond geen BBQ maar prima buiten de deur gegeten, daarna wel weer de traditionele versnaperingen en de goede gesprekken (lees ook hier: bier en veel geouwehoer) voor het slapen gaan.
Zondag rondje 100 km en 1.600 hoogtemeters, ditmaal over de meer traditionele Limburgse colletjes. Prachtig zonnig weer, wat een feest. Na de rustpauze halverwege haakten 3 van de 4 dames af (Natascha, Tessa, Cora: maken jullie je geen zorgen, ik noem geen namen), moegestreden als ze waren door de vele mooie maar zware kilometers en hoogtemeters. Je zou kunnen spreken van het zwakke geslacht, ware het niet dat ook Aart de batterij geheel volgens traditie weer leeg had. Ook nu zorgde Wim dat de grijsaard weer veilig thuiskwam. Speciale vermelding voor Thirza, die alle colletjes soepel overwon. Iets met watts per kilogram geloof ik. Ook Hans, René, Joost en Gerrit en enkele anderen hadden dat aspect goed voor elkaar. Ik iets minder helaas. Vele tradities in stand gehouden ook dit jaar: veel gezelligheid, iedereen die spontaan een groter of kleiner deel van de taken op zich nam, Bertus die alles piekfijn georganiseerd had, José die voor de (vele!) eieren had gezorgd, koffie met vlaai, ijsje aan de voet van de Camerig, afsluitende friet op het station van Klimmen, en ga zo maar door. Op de weg terug naar huis vroeg ik me af waarom ik dit jaarlijkse HDKS weekend toch zo leuk blijf vinden. Ik denk dat ik het weet: vanwege 21 mensen die dezelfde hobby hebben. Vanwege soms flauwe maar vaak fijne gesprekken over alles en over niets. Over kinderen, over ouders, over muziek, over vermogensmeters, over werk, over hobby’s. En soms een serieus gesprek dat je raakt, over ziekte, over lijden of over overlijden. Fietsen, eten, praten, lachen. Wat een fijn weekend, wat een fijne mensen… ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar.
Zondag 3 juli 2022 stonden 25 fietsers, bijna allemaal in het nieuwe clubtenue, op het Willy van Essenplein klaar voor een rondje naar de Posbank. Aarzelend gingen de eersten van start, en de rest twijfelde bij welke groep ze zouden aanhaken. Uiteindelijk ontstonden er drie groepen die onderweg nog wat groter of kleiner werden als een andere groep langszij kwam. Het was lekker fietsweer en het ging ook voortvarend naar het zuiden. Een lekke band net voor Roozendaal voor Gerrit maar die maakte de tijd wel weer goed samen met Hans. Op de Posbank was het ieder voor zich en kwam ieder in eigen tempo wel een of meerdere keren boven. Op weg naar de koffie moesten nog wat hooglanders ontweken worden, de fietsers waren meer onder de indruk dan de beesten denk ik. Na een snelle afdaling volgde een bakkie met appeltaart bij de Brugkabouter. Het was prima toeven op het terras maar huis lonkte dus ging het in gestrekte draf naar het noorden waar nog een obstakel in de vorm van afgesloten spoorwegovergang lag. Te voet konden we er langs om de weg te vervolgen. En zo was er bij Vaassen tijd om afscheid te nemen van de groep waarmee we weer een heerlijke ochtend hadden gefietst ……….. en ………. Wat staat dat nieuwe pakkie toch mooi als de hele groep het draagt ………… al zeg ik dat zelf.
Wielerclub Houdt de Ketting Strak organiseerde afgelopen week een rit voor haar leden met de naam GP de ketting. GP de ketting is een regelmatigheidsrit. Wat wil dat zeggen. Vooraf moeten de deelnemers opgeven met welk een gemiddelde ze willen rijden. Ze weten ook niet wat de totale afstand is van deze rit. Dit jaar was de afstand 35.7 km. Vooraf controleert de jury of alle klokjes van de fietsen verwijderd zijn. Jarenlang is de start en finish van GP de ketting bij Cialfo in Epe.
Jan van de Vlekkert uit Epe is winnaar geworden van de GP de ketting. Van de Vlekkert had opgegeven dat hij wilde fietsen met een gemiddelde van 29.7 km. Dat behaalde hij niet helemaal. Uiteindelijk kwam hij over de finish met een gemiddelde van 29.5 km. Iets te langzaam dus. Op de 2e plaats eindigde Bas Huis in ’t Veld uit Vaassen en derde werd Robert Leusink uit Epe. Huis in ’t Veld had opgegeven de rit te rijden met als gemiddelde 32.7 km en was iets te snel, want hij reed de rit met een gemiddelde van 33.0 km. Leusink was ook een tikkeltje te snel, want hij had opgegeven 32.9 km en het werd 33.3 km.
Bij de tussenstand voor het kampioenschap staat na 3 wedstrijden Bas Huis in ’t Veld aan kop, gevolgd door Jan van de Vlekkert en Sander Pannekoek. Er volgen voor het kampioenschap nog 2 wedstrijden. Henk Boeve
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.