De weergoden waren ons dit jaar goed gezind. Dat betekende dus een goede opkomst voor de Holterbergrit. Zo stonden er dus ongeveer 28 leden om 9.30 uur op het WvE-plein om in twee groepen richting de Holterberg te gaan. Wat aantal betreft helaas geen 2 gelijke groepen. Groep 1 vertrok met ongeveer 20 rijders en groep 2 met 8. De Holterberg weet iedereen wel te liggen maar hoe kom je daar. Met de moderne techniek is de navigatie tegenwoordig ondenkbaar maar dat wil niet zeggen dat ook die route wordt gevolgd. Groep 2 reed hem in tegengestelde richting met als gevolg dat die na 28 KM al langs het koffieadres kwamen….  Maakte niet uit, er zijn meerdere wegen die naar Holten leiden. Zo kwam groep 2 onderweg toevallig een verdwaalde groep 1 rijder tegen die dus gewoon kon aanhaken. Op de Holterberg was het een compleet HDKS-gebeuren omdat groep 1, groep 2 achterop kwam zodat wij met z’n allen aan het eind van de Holterberg aankwamen. Groep 1 ging rechtstreeks naar de koffie in Heeten, maar groep 2 nam nog even de Hellendoornse berg en de Luttenberg berg mee. Nu wij er toch waren. Na aankomst in Heeten ging de koffie, of iets anders, er prima in en ook de traditionele bruine fruitschaal van Wicher en Hannie Buringa ontbrak dit jaar niet.

Met een strak windje tegen weer richting Emst waar iedereen na een geslaagde rit afscheid van elkaar nam.

Zaterdag werd in de prachtige omgeving van Gortel en Niersen voor de 41^e keer de tijdrit de Zilveren Sigaret voor leden van wielerclub Houdt de Ketting Strak uit Emst verreden. De deelnemers moeten tweemaal een glooiend parcours afleggen van 16.1 km.
In 1977 werd deze tijdrit voor de eerste keer gehouden en het parcours is altijd dezelfde gebleven. Mede oprichter van Houdt de Ketting Strak, Willy van Essen uit Emst, was toen de organisator van deze tijdrit en dat is de nu 84 jarige van Essen nog steeds.
In 1977 had van Essen daar een duidelijke reden voor, want hij was toen een jaar van het roken af. En hij altijd gezegd als ik het kan presteren om een jaar niet te roken, dan ga ik een tijdrit organiseren met als hoofdprijs een Zilveren Sigaret. En tot op de dag van vandaag heeft van Essen geen sigaret meer aangeraakt en organiseert nog steeds de tijdrit de Zilveren Sigaret. Een bijzondere prestatie.
Maar ook de winnaar van vorig jaar, Louis Boumeester, leverde dit jaar een prima prestatie en won wederom met een gemiddelde van 39.4 km per uur. Zijn tijd was dit jaar 48.59.90. Vorig jaar was hij wel iets sneller en legde toen het parcours af in 47.58.05.Als tweede eindigde Roberto van Goor met een achterstand van ruim 38 seconden.
Als derde eindigde Gerrit Peters en zijn achterstand op nummer twee, van Goor, bedroeg slechts 6 seconden.
De jeugd kon ook meedoen. In plaats van 2 ronden van 16.1 km moesten zij 1 ronde afleggen. Jelle ter Weeme werd bij de jeugd winnaar en zijn tijd was 27.43.66.
De deelnemers konden vooraf ook opgeven met welk een gemiddeld ze dachten deze tijdrit af te leggen.
Bas Huis in ´t Veld dacht dat hij zou rijden met een gemiddelde van 33.5 km en zijn gereden gemiddelde bedroeg op de streep 33,6 km en was daarom 13 seconden te snel, maar werd wel eerste in deze regelmatigheidsrit.
Tweede werd Bert Keizer. Hij gaf vooraf te rijden met een gemiddelde van 36.8 km en zijn werkelijk gereden gemiddelde bedroeg op de streep 36.5 km, 27 seconden te langzaam.
Derde werd Jan Dokter. Zijn verschil bedroeg 31 seconden. Vooraf had hij opgegeven te rijden met een gemiddelde van 35.5 km en uiteindelijke kwam hij over de finish met een gemiddelde van 35.8 km.

Bekijk hier de foto’s  van Sander Pannekoek en Karen van Bussel

Als afsluiter van een aantal weken lange fietstochten maken op de vrijdagochtend had Bertus van den Burg nog een leuk toetje in gedachten. Een aantal leden van de harde kern zag dat wel zitten en konden nog een enkele fietsers over de streep trekken. De vooruitzichten voor 25 augustus waren prima, weinig wind en een temperatuur rond de 22 graden, ideaal fietsweer dus. En zo stonden op een donkere vrijdagmorgen om vijf uur ’s ochtends, Bertus van de Burg, Rein Witteveen, Gertie Tellegen,

Jan Dokter, Robert Leusink en Sander Pannekoek op het Willie van Essenplein in Emst klaar voor een rondje rond het IJsselmeer. Een tocht van maar liefs 350 kilometer.

Het eerste uur ging in het donker maar door de kleine ledlampen werd alles goed verlicht en was het prima fietsen. De zon zagen we net voor Spakenburg opkomen en het pontje van Eemdijk was net in de vaart om ons daar over te zetten. Prachtig om zo in een met nevel bedekt landschap rond te fietsen en de diverse dorpen te zien ontwaken. De reis ging zo voorspoedig dat we 10 min. te vroeg in Muiden waren voor een geplande koffiestop, de zaak was nog gesloten. Dus maar doorgefietst op zoek naar iets anders. Op een afgesloten fietspad reed Gertie lek op een tegel, het bleek onze enige lekke band te zijn deze dag. Na het doorkruisen van het strakke IJburg vonden we een koffiestop in Durgerdam, tijd om de telefoons en GPS toestellen bij te laden …… en de fietsers natuurlijk.
Daarna ging het heerlijk over de dijken en door de pittoreske dorpjes van Noord Holland naar de afsluitdijk. Een lang en kaal stuk maar mede door een paar diesels op kop werd dit nog vrij vlot afgewerkt ook al moest er bij begin en eind op de scheepvaart worden gewacht.
We waren ruim over de helft in Friesland en hier en daar werd er wat ongemakkelijk geschoven en moest met opletten met onverwachte bewegingen maar ook hier werd er lekker doorgetrapt. En zo werd er in Lemmer besloten via Urk te fietsen, alleen dat we hierna even een stukkie terug moesten fietsen i.v.m. met een afgesloten weg.
Na de beklimming van de Ketelbrug werd er in Swifterbant een laatste stop gemaakt om nog wat voeding naar binnen te werken en op krachten te komen voor de laatste etappe van zo’n 45 km.
In de kale saaie polder hadden we een zwakke wind van voren maar werkt dat na 300km net effe iets meer tegen. Verstand op nul, kop naar beneden en gewoon doortrappen en vervolgens ben je zo in Elburg. De Knobbel leek de laatste grote hindernis maar ook deze werd probleemloos overwonnen.
Rond 8 uur namen we in Epe afscheid van de Epenaren en fietste ik samen met Gertie naar Emst. Het idee om nog even te feesttent te bezoeken hebben we snel over boord gezet en na het laatste bedankje aan Gertie peddelde ik solo naar Vaassen.
Voldaan en best nog wel fit speelde het door mijn hoofd dat ik best nog wel een stuk door kon fietsen, daar bleef het bij omdat er thuis iemand op mij wachtte.

Toch ben ik nog een keer afgestapt om een foto te maken van een ondergaande zon, die we ’s morgens hadden zien opkomen en ons had begeleid op een prachtige en onvergetelijke dag.

Bedankt mannen,
Sander Pannekoek

Bekijk hier een fotoverslag van deze dag

Bertus van den Burg uit Epe is winnaar geworden van de Bart Kamphuis rit voor leden van wielerclub Houdt de Ketting Strak uit Emst. Als tweede eindigde Emsternaar Gertie Tellegen en derde Marcel Commendeur uit Zuuk.
Bij de Bart Kamphuis rit moeten alle tellers en telefoons ingeleverd worden bij de jury, want voor de deelnemers is de afstand onbekend. Wel moet vooraf gezegd worden met welk een gemiddelde ze de Bart Kamphuis willen fietsen.
Achteraf werd bekend gemaakt dat de afstand 50.3 km was.
Winnaar van den Burg had opgegeven dat hij wilde fietsen met een gemiddelde snelheid van 32.8 km. En wat nog nooit eerder gebeurd is bij dergelijke regelmatigheids wedstrijden is het feit dat van den Burg op de seconde nauwkeurig het parcours aflegde met zijn opgegeven gemiddelde van 32.8 km.
De als tweede geëindigde Gertie Tellegen had een gemiddelde opgegeven van 30.9 km. Op de streep was hij slechts 3 seconden te snel.
Marcel Commandeur, de nummer drie, dacht de route te fietsen met een gemiddelde van 32.3 km, maar was uiteindelijk 27 seconde sneller, want zijn werkelijk gemiddelde was 32.5 km.
Start en finish waren dit jaar bij café van de Schepop in Emst. De 50.3 km route ging via Wissel, Zuidweg,Dellenweg,Oenerweg, Oene richting Jonasweg in Vaassen om vervolgens in Wenum de Zwolseweg over te steken terug richting Vaassen om zo terug te keren bij café van de Schepop.

Henk Boeve

Bekijk hier de foto’s

Uw reporter was door een lekke band aan de late kant maar zag bij de binnenkomst van Emst nog wat blauwe shirtjes in de verte op de stationsstraat. In de achtervolging op wat later een combi van groep 1 en 2 bleek te zijn, bij het kanaal konden we iets terugschakelen maar het tempo zat er lekker in. Té lekker voor een enkeling ….. maar er werd nog iets, heel iets dan, teruggeschakeld door de kopmannen. Nabij Deventer was de weg wat nat en begon het nog te spetteren maar het zette niet door. Via Loenen de Loenermark in en konden we ons even uitleven in de klim aldaar, aan het einde werd er gewacht op de laatste man. Hoenderloo werd nog even snel aangedaan en bij binnenkomst Ughelen ging de linker kopman links en de rechter kopman rechts ….. niet echt handig
Maar alles kwam weer samen en zagen in Wiesel nog wat kleine paardjes op de wegen trappelen alvorens voldaan op het terras van de Bosrand te belanden voor een welverdiend bakkie.

Bekijk hier wat plaatjes