Ondanks een klein buitje in de ochtend was de Gisola Emster Veldtoertocht weer een groot succes. De late starters hebben zelfs geen regen gezien en genoten van de mooie en pittige route die voor hen was uitgezet. Veel tevreden en enthousiaste fietsers complimenteerden de vele vrijwilligers tijdens en na de rit door onze prachtige herfstbossen. Er waren wel wat gebroken kettingen maar die konden veelal gerepareerd worden. Met een afgebroken derailleur lukte dat niet maar die werd door de pechservice teruggebracht naar de start.
Tevreden gezichten derhalve bij de organisatie na afloop

Bekijk hier de sfeerbeelden rondom deze dag
Deelnemer foto’s – Deel 1  (voor tent)	Deelnemer foto’s – Deel 2

Bekijk hier de video van deze dag op Youtube

Verslag door Henk Boeve

De 17^e editie van de Gisola Emster Veldtoertocht is zaterdag weer succes verlopen met als start en finish sportpark ’t Hanendarp van vv Emst. Ondanks dat het zaterdagmorgen wat druilerig was, kwamen toch maar liefst 837 mountainbikers naar Emst.
Deelnemers kwamen uit heel Nederland. Zo kwamen ze uit Leidschendam, Maassluis, Hoorn, Groningen, maar ook uit Oldebroek, Harderwijk en de omgeving van Emst. Zelfs kwamen er deelnemers uit Duitsland, o.a. uit het plaatsje Wesel.

Opvallend was dat dit jaar veel dames en kinderen aan de start verschenen.
Veel deelnemers hadden gehoopt dat ze onderweg de wolf nog zouden zien, die op dit moment op de Veluwe rond loopt en zeer recent nog gezien is bij de Schaapskooi in Heerde. Wel hebben veel deelnemers wilde varkens onderweg gezien.

De eerste deelnemer die zich zaterdag melde bij de inschrijftafel was Jelle Laagland ( 44 jaar ) uit Velp voor de 60 km tocht en dat was om 8.25 uur, ondanks dat er niet eerder dan om 9.00 uur vertrokken mocht worden. Twee jaar geleden had hij de Gisola Emster Veldtoertocht ook gereden.

Opvallend was dat na afloop veel deelnemers bij de organisatie kwamen om een compliment uit te delen wat betreft de organisatie, zoals de accommodatie van vv Emst, parkeergelegenheid, veel afwisseling in de route, dan weer hei, dan weer prachtige bospaden, de vele verkeersregelaars en de route aanduiding. Een van de deelnemers maakte zelfs de opmerking dat je bijna wel blind moest zijn om verkeerd te rijden. Allemaal prachtige woorden aan de organisatie.

Bertie Nieuwland ( 69 jaar ) uit Empe bij Voorst had de 30 km gefietst. Hij wilde na afloop de voorzitter, Bert Albers, van HDKS spreken en zijn complimenten uitdelen. Nieuwland was dit jaar voor de 5^e keer in Emst. “Wat een prachtige tocht, brede paden, veel afwisseling in de route, prima verzorging onderweg. Volgend jaar kom ik weer.”

Jeroen Klock ( 30 jaar ) was met een stel vrienden uit Kampen naar Emst gekomen voor de 60 km route. Maar voordat Klock ook maar één meter van de Veldtoertocht gefietst had, had hij er al 36 km opzitten. Hij was in zijn eentje uit Kampen op de fiets gekomen. Zijn fietsvrienden hadden daar geen zin in en kwamen met de auto. Toen Klock weer thuis was in Kampen, had hij wel 132 km op de teller staan. Klock fiets bijna iedere week ergens een Veldtoertocht en is ook regelmatig te vinden op de baan in Oldebroek.

Eiltjan Hartkamp ( 50 jaar ) woont in het Groningse Westerlee en dat is in de buurt van Veendam/Winschoten en ging voor de 30 km. Hartkamp was een weekje met zijn echtgenote en zoontje een weekje op vakantie bij Bospark de Schaapskooi in Epe. Hartkamp fietst regelmatig een Veldtoertocht, maar dan in het Noorden van ons land. Een kennis van hem had tegen hem gezegd dat hij eens een keertje de tocht in Emst moest gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Combinatie gemaakt van een weekje vakantie en het rijden van de Gisola Emster Veldtoertocht. Na afloop was Hartkamp laaiend enthousiast. “Wat een prachtige tocht. De route super aangegeven. Geweldige verzorging onderweg. Vriendelijke verkeersregelaars. Werkelijk top.”

Dit jaar had de NTFU, de overkoepelende organisatie waarbij HDKS is aangesloten, een inspecteur gestuurd om de route op veel punten te controleren.
Nick Smit uit Groningen had de eer om dit te doen. De Gisola Emster Veldtoertocht staat nu nog te boeken als “klassieker”, het hoogst haalbare. Volgend jaar gaat de NTFU dit veranderen en dan kunnen de tochten, die nu nog geboekt staan als “klassieker”, in aanmerking komen voor het predicaat “Extra Goed Geregeld”. Inspecteur Smit vertelde na afloop de organisatie dat hij een positief advies gaat uitbrengen naar de NTFU en dat volgend jaar de Gisola Emster Veldtoertocht de boeken ingaat als “Extra Goed Geregeld”. Een groot compliment voor de organisatie met aan het hoofd Hermen Jan van Petersen als algemeen coördinator. Deze taak wordt volgend jaar overgenomen door Cees Filippo.

Volgend jaar zal de Gisola Emster Veldtoertocht verreden worden op zaterdag 20 oktober 2018.

Op zondag 8 oktober 2017 heeft een team van HDKS meegedaan aan de ploegentijdrit kop over kop van Redbull te Roden. Na enkele trainingen en het letterlijk figuurlijk afvallen van Wim Karman startte HDKS met het volgende team:

• Louis Bouwmeester, startte alleen voor de 100 km,
• Roberto van Goor kwam erbij voor 80 km,
• Gerrit Peters voegde zich erbij voor 58 km,
• Willem van Essen kwam erbij voor 40 km,
• En voor de laatste 25 km maakte Chris de Ronde het team compleet.

Het weer was redelijk maar de wind viel tegen, tevens was het wegdek nat en glad.Helaas reed de kopman verkeerd en moest na 1,5  km keren en opnieuw aanzetten.Ook had Chris een lekke band. Ondanks alle malheur was de totaal tijd 2 uur 40 minuten en 44 seconden. In het veld van 200 teams tussen Nederlandse en Belgische toppers eindigde HDKS in de middenmoot. Het team werd aangemoedigd door Bert en Thea Albers en Jolanda en Wim Karman.

Wim Karman

De weergoden waren ons dit jaar goed gezind. Dat betekende dus een goede opkomst voor de Holterbergrit. Zo stonden er dus ongeveer 28 leden om 9.30 uur op het WvE-plein om in twee groepen richting de Holterberg te gaan. Wat aantal betreft helaas geen 2 gelijke groepen. Groep 1 vertrok met ongeveer 20 rijders en groep 2 met 8. De Holterberg weet iedereen wel te liggen maar hoe kom je daar. Met de moderne techniek is de navigatie tegenwoordig ondenkbaar maar dat wil niet zeggen dat ook die route wordt gevolgd. Groep 2 reed hem in tegengestelde richting met als gevolg dat die na 28 KM al langs het koffieadres kwamen….  Maakte niet uit, er zijn meerdere wegen die naar Holten leiden. Zo kwam groep 2 onderweg toevallig een verdwaalde groep 1 rijder tegen die dus gewoon kon aanhaken. Op de Holterberg was het een compleet HDKS-gebeuren omdat groep 1, groep 2 achterop kwam zodat wij met z’n allen aan het eind van de Holterberg aankwamen. Groep 1 ging rechtstreeks naar de koffie in Heeten, maar groep 2 nam nog even de Hellendoornse berg en de Luttenberg berg mee. Nu wij er toch waren. Na aankomst in Heeten ging de koffie, of iets anders, er prima in en ook de traditionele bruine fruitschaal van Wicher en Hannie Buringa ontbrak dit jaar niet.

Met een strak windje tegen weer richting Emst waar iedereen na een geslaagde rit afscheid van elkaar nam.

Zaterdag werd in de prachtige omgeving van Gortel en Niersen voor de 41^e keer de tijdrit de Zilveren Sigaret voor leden van wielerclub Houdt de Ketting Strak uit Emst verreden. De deelnemers moeten tweemaal een glooiend parcours afleggen van 16.1 km.
In 1977 werd deze tijdrit voor de eerste keer gehouden en het parcours is altijd dezelfde gebleven. Mede oprichter van Houdt de Ketting Strak, Willy van Essen uit Emst, was toen de organisator van deze tijdrit en dat is de nu 84 jarige van Essen nog steeds.
In 1977 had van Essen daar een duidelijke reden voor, want hij was toen een jaar van het roken af. En hij altijd gezegd als ik het kan presteren om een jaar niet te roken, dan ga ik een tijdrit organiseren met als hoofdprijs een Zilveren Sigaret. En tot op de dag van vandaag heeft van Essen geen sigaret meer aangeraakt en organiseert nog steeds de tijdrit de Zilveren Sigaret. Een bijzondere prestatie.
Maar ook de winnaar van vorig jaar, Louis Boumeester, leverde dit jaar een prima prestatie en won wederom met een gemiddelde van 39.4 km per uur. Zijn tijd was dit jaar 48.59.90. Vorig jaar was hij wel iets sneller en legde toen het parcours af in 47.58.05.Als tweede eindigde Roberto van Goor met een achterstand van ruim 38 seconden.
Als derde eindigde Gerrit Peters en zijn achterstand op nummer twee, van Goor, bedroeg slechts 6 seconden.
De jeugd kon ook meedoen. In plaats van 2 ronden van 16.1 km moesten zij 1 ronde afleggen. Jelle ter Weeme werd bij de jeugd winnaar en zijn tijd was 27.43.66.
De deelnemers konden vooraf ook opgeven met welk een gemiddeld ze dachten deze tijdrit af te leggen.
Bas Huis in ´t Veld dacht dat hij zou rijden met een gemiddelde van 33.5 km en zijn gereden gemiddelde bedroeg op de streep 33,6 km en was daarom 13 seconden te snel, maar werd wel eerste in deze regelmatigheidsrit.
Tweede werd Bert Keizer. Hij gaf vooraf te rijden met een gemiddelde van 36.8 km en zijn werkelijk gereden gemiddelde bedroeg op de streep 36.5 km, 27 seconden te langzaam.
Derde werd Jan Dokter. Zijn verschil bedroeg 31 seconden. Vooraf had hij opgegeven te rijden met een gemiddelde van 35.5 km en uiteindelijke kwam hij over de finish met een gemiddelde van 35.8 km.

Bekijk hier de foto’s  van Sander Pannekoek en Karen van Bussel

Als afsluiter van een aantal weken lange fietstochten maken op de vrijdagochtend had Bertus van den Burg nog een leuk toetje in gedachten. Een aantal leden van de harde kern zag dat wel zitten en konden nog een enkele fietsers over de streep trekken. De vooruitzichten voor 25 augustus waren prima, weinig wind en een temperatuur rond de 22 graden, ideaal fietsweer dus. En zo stonden op een donkere vrijdagmorgen om vijf uur ’s ochtends, Bertus van de Burg, Rein Witteveen, Gertie Tellegen,

Jan Dokter, Robert Leusink en Sander Pannekoek op het Willie van Essenplein in Emst klaar voor een rondje rond het IJsselmeer. Een tocht van maar liefs 350 kilometer.

Het eerste uur ging in het donker maar door de kleine ledlampen werd alles goed verlicht en was het prima fietsen. De zon zagen we net voor Spakenburg opkomen en het pontje van Eemdijk was net in de vaart om ons daar over te zetten. Prachtig om zo in een met nevel bedekt landschap rond te fietsen en de diverse dorpen te zien ontwaken. De reis ging zo voorspoedig dat we 10 min. te vroeg in Muiden waren voor een geplande koffiestop, de zaak was nog gesloten. Dus maar doorgefietst op zoek naar iets anders. Op een afgesloten fietspad reed Gertie lek op een tegel, het bleek onze enige lekke band te zijn deze dag. Na het doorkruisen van het strakke IJburg vonden we een koffiestop in Durgerdam, tijd om de telefoons en GPS toestellen bij te laden …… en de fietsers natuurlijk.
Daarna ging het heerlijk over de dijken en door de pittoreske dorpjes van Noord Holland naar de afsluitdijk. Een lang en kaal stuk maar mede door een paar diesels op kop werd dit nog vrij vlot afgewerkt ook al moest er bij begin en eind op de scheepvaart worden gewacht.
We waren ruim over de helft in Friesland en hier en daar werd er wat ongemakkelijk geschoven en moest met opletten met onverwachte bewegingen maar ook hier werd er lekker doorgetrapt. En zo werd er in Lemmer besloten via Urk te fietsen, alleen dat we hierna even een stukkie terug moesten fietsen i.v.m. met een afgesloten weg.
Na de beklimming van de Ketelbrug werd er in Swifterbant een laatste stop gemaakt om nog wat voeding naar binnen te werken en op krachten te komen voor de laatste etappe van zo’n 45 km.
In de kale saaie polder hadden we een zwakke wind van voren maar werkt dat na 300km net effe iets meer tegen. Verstand op nul, kop naar beneden en gewoon doortrappen en vervolgens ben je zo in Elburg. De Knobbel leek de laatste grote hindernis maar ook deze werd probleemloos overwonnen.
Rond 8 uur namen we in Epe afscheid van de Epenaren en fietste ik samen met Gertie naar Emst. Het idee om nog even te feesttent te bezoeken hebben we snel over boord gezet en na het laatste bedankje aan Gertie peddelde ik solo naar Vaassen.
Voldaan en best nog wel fit speelde het door mijn hoofd dat ik best nog wel een stuk door kon fietsen, daar bleef het bij omdat er thuis iemand op mij wachtte.

Toch ben ik nog een keer afgestapt om een foto te maken van een ondergaande zon, die we ’s morgens hadden zien opkomen en ons had begeleid op een prachtige en onvergetelijke dag.

Bedankt mannen,
Sander Pannekoek

Bekijk hier een fotoverslag van deze dag