Door Henk Boeve

Onder een stralende zon en weinig wind werd zondag de eerste onderlinge tijdrit verreden voor leden van wielerclub “Houdt de Ketting Strak” uit Emst.
Traditioneel is dit altijd de “Gisola” tijdrit in de omgeving van Niersen met als klap op de vuurpijl de beklimming van de “Hoge Duvel”. Het parcours moest 2 keer gereden worden. De totale afstand bedroeg 16.2 km

En wat was het spannend. Tussen winnaar Roberto van Goor en nummer twee, Jelle ter Weeme, zat slechts een verschil van ruim 1 seconde. Deze winst pakte van
Goor in de 1^e ronde, want toen was hij 7 seconden sneller dan ter Weeme en ter Weeme kon dit verschil in de 2^e niet helemaal goed maken en bleef dus steken op ruim 1 seconde. Winnaar van Goor zijn gemiddelde bedroeg 40.1 km/uur.
Als derde eindigde Gerrit Peters en hij had een achterstand op de winnaar van ruim 10 seconden. Bij de dames werd Thirza Gorkink winnaar.

Bij de 50+ werd de 62-jarige Wim Karman winnaar. Hij had een voorsprong van iets meer dan 30 seconden op Jan Dokter. Gezien zijn leeftijd (70) een geweldige prestatie van deze Epernaar. Derde werd in deze categorie Gert Bijsterbosch.

Ook konden de deelnemers voor aanvang opgeven met welk een gemiddelde ze deze tijdrit wilden afleggen. Dan moeten wel alle hulpmiddelen verwijderd worden, zoals teller etc.
Jan van de Vlekkert kwam hierbij als beste uit de bus. Vooraf gaf hij op dat hij dacht te rijden met een gemiddelde van 31.3 km, maar hij deed dit met een gemiddelde van 31.6 km en was daardoor 15 seconden te snel. Als tweede eindigde Sander Pannekoek. Zijn opgegeven snelheid bedroeg 35.2km per uur, maar dat werd 35.7 km. Net als winnaar van de Vlekkert te snel, 21 seconden. Jan Dokter gaf een gemiddelde op van 35.3 km en was zelfs 47 seconden te snel. Want hij reed met een gemiddelde van 36.3 km en goed voor plek drie.

Directeur Henry Nijboer van “Gisola” reikte onder het genot van een kop koffie de vele prijzen uit bij vakantiepark “de Bosrand” aan de Elspeterweg in Vaassen.

Klik op deze link voor de foto’s.

“Het bestuur heeft Wim en Nel Schakelaar door middel van een bos bloemen hartelijk bedankt voor het 15 jaar lang organiseren, samen met Henk en Tineke Boeve, van onze traditionele paasbrunch.

Inmiddels hebben we in de persoon van Harry Bolink een waardige opvolger gevonden voor Wim om de paasbrunch mede met Henk te gaan organiseren.”

Bert Albers

Zaterdagavond dacht ik nog dat het een verregende paasrit zou gaan worden, Maar het was droog zondagochtend dus enthousiast stapte ik weer eens op de racer richting Emst. Daar liep het langzaam maar zeker nog aardig vol en tikten we nog net de 25 deelnemers aan om 9.40 uur.

Dat het een gezellige rit moest worden met aangepast tempo dat was wel duidelijk en we vertrokken met z’n allen. De eerste en gelukkig enige lekke band kwam al ter hoogte van de Veluwse Bron. De route liep via modderige polderwegen richting de IJssel.  Door de modder en een regenbuitje kreeg het maar niet echt warm maar langs de IJssel ging het tempo omhoog en daarmee ook de lichaamstemperatuur. Het bleef grijs en nat, Pas voorbij Epe klaarde de lucht wat op en werd er nog flink tempo verhoogd richting de Loarkit. En de hele groep bleef bijeen, we kunnen het wel!

In de Loarkit was de paasbrunch al gestart en zagen we veel collega renners in vrijetijdskleding die toch het buffet niet wilden missen. Gezellig druk was het en de koffie, het brood en de eieren waren weer supervers en in overvloed aanwezig.

De zon meldde zich eindelijk, te laat, maar wel lekker tijdens de laatste kilometers richting huis.

Arend Stegeman

Twee weken geleden konden we nog schaatsen op natuurijs, vorige week konden we in de korte broek op de fiets springen, en vandaag werd de halve garderobe aangetrokken tegen de Siberisch koude omstandigheden. De Batlle stond op de kalender en gezien de omstandigheden viel de opkomst met 23 fietsers alleszins mee. Gezamenlijk ging het met het windje in de rug richting Gortel voor de start van ‘The Batlle’. Bij het Boshuis was er al consternatie, niet iedereen had de aankondigingsmail goed gelezen of de route in zijn GPS gezet. Het bestuur had bedacht om de route omgekeerd te rijden, echter … op één na schitterde het bestuur door afwezigheid om dit kenbaar te maken. Bij velen moest de route eerst nog geactiveerd, en wie neem vervolgens het voortouw.

Uw reporter vond het wel goed en reed rustig naar de start om de route op te pikken, nog geen idee wie er aan sloten maar verwachte een behoorlijke groep. We peddelden rustig voort en Gerrit schoof mij voorbij maar niemand had behoefte achter hem aan te gaan. Een kilometer of drie verder was ik iets naar achter gezakt en een blik naar achter leerde dat ik al bijna de laatste man was, in geen velden of wegen iemand te zien. Groep 1 was dit dus ….. zeven mannen en Jolanda.

Het tempo zat er lekker in en het parcours lag er prima bij, wel oppassen voor de bevroren sporen maar onheil bleef ons bespaard. Bij groep 2 bleek dit wel anders, hier duikelden er nog wel een paar af door onvoldoende afstand of wat dan ook. Misschien toch weer eens een cursus volgen.

Uw reporter had niet echt zijn dag maar kon de groep nog wel volgen en kreeg na verloop van tijd gezelschap van Robert. Ook de kop wisselde en dat gaf weer mogelijkheden om op bepaalde gedeeltes aan te sluiten. En zo kon je als laatste man ook zo maar weer kopman worden toen er een afslag werd gemist. De groep bleef mooi bij elkaar en waar uw reporter halverwege betere benen kreeg zakte Robert steeds verder naar achteren maar werd er regelmatig keurig op hem gewacht.

Of het de vermoeidheid was of de oude oogjes weet ik niet maar op het eind was er wat vaker twijfel over de route of werd er verkeerd afgeslagen. Eenmaal was men afgeleid door een drietal grote edelherten die schrokken en wegrenden en de mannen die wilden volgen. Een foto was er niet gemaakt, en ik zat net te ver weg ….. mooi was het wel.

Weer bij het Boshuis aangekomen zat de route er op, althans …… richting Emst mochten we nog vol tegen de koude wind in trappen. En dat voelt na zo’n rit niet lekker. Bij de Musketiers zaten drie man ons op te wachten, zij hadden vanaf Niersen de kortste weg terug genomen en zaten al aan de warme koffie. Ook wij lieten ons de koffie en appeltaart goed smaken en konden weer op krachten komen. Toen we vertrokken arriveerde wat nog resteerde van groep 2, met vermoeide gezichten ploften ook die neer op een stoel voor een warm bakkie.

Ondanks de koude omstandigheden weer een geslaagde ochtend vond ieder.

Sander Pannekoek

Bekijk hier meer foto’s van deze rit.

Na vele jaren v.d. Schepop werd de nieuwjaarsreceptie dit keer noodgedwongen aan de overkant van de hoofdweg in Emst gehouden, bij “de Musketiers’. En de zaal liep behoorlijk vol met leden en aanhang van onze club om elkaar de hand te schudden voor weer een mooi fietsjaar.

De voorzitter verwees iedereen nog even het laatste clubblad door te lezen voor een mooi jaaroverzicht, hij wilde het kort houden. Redacteur Sander Pannekoek werd nog even in het zonnetje gezet en bedankt voor het jarenlang maken van dit prachtige blad.
Albert Dokter kreeg voor zijn 25 jarig lidmaatschap het bekende zilveren fietsertje aangeboden.

Het was een mooi jaar met de nodige hoogtepunten met tot slot nog de sportprijs ‘heel Epe beweegt’ voor de Gisola Emster Veldtoertocht. Een mooi afscheidscadeau voor de aftredende commissievoorzitter Hermen Jan van Petersen. Door de club werd hem hiervoor als dank nog het erelidmaatschap en een mooie fotocollage aangeboden welke was gemaakt door Sander Pannekoek.

Nieuw dit jaar was een trui voor de toerkampioen van 2017, en die eerste titel ging naar Gertie Tellegen die daar behoorlijk mee in zijn nopjes was.
Clubkampioen van 2017 Louis Boumeester kreeg vervolgens zijn kampioenstrui uitgereikt door de voorzitter.
Na de huldiging waren er nog wat dankwoorden en kon er geproost worden op een mooi fietsjaar.

Meer foto’s kun je hier bekijken