De 19^e editie van de Gisola Emster Veldtoertocht gaat de boeken in als veruit de tocht met de meeste regen. Begon zaterdagmorgen met motregen, maar op een bepaald moment kwam het werkelijk met bakken de hemel uit. Gevolg is dan ook dat het aantal deelnemers ten opzichte van de vorige edities, aanzienlijk minder was. Toch hadden nog 539 deelnemers de moeite genomen om naar Emst te komen. Hulde aan deze mensen. Door de vele regen was de tocht zeer pittig, die voerde door het prachtige bosgebied van de Noord Veluwe. Het gebied van de wolven. Velen hadden gehoopt een wolf te kunnen spotten, maar helaas hielden die zich schuil. Deelnemers hadden niets anders dan lof over de tocht. Prachtige natuurgebieden, prima verzorging onderweg, op alle gevaarlijke punten stonden verkeersregelaars.

De heer Dirk Sloesarwy uit Woerden was één van de deelnemers op de 45 km. De heer Sloesarwy bleek controleur te zijn namens de NTFU, de overkoepelende organisatie waaronder de Gisola Emster Veldtoertocht valt. Omdat de Emster tocht het predikaat “Extra Goed Geregeld” heeft, wordt door een anonieme deelnemer, na afloop bleek dat dus de heer Sloesarwy te zijn, gecontroleerd op heel veel punten, zoals o.a. uitzetten van de route, veiligheid bij oversteekpunten, rustpunten, etc. etc. Na afloop had Sloesarwy alleen maar lof over de tocht en eigenlijk kan ik alleen maar het cijfer 10 geven, vertelde hij. De komende jaren blijft de Gisola Emster Veldtoertocht de boeken ingaan met dit hoogste predicaat.

Martin Wolf (53 jaar) uit het plaatsje de Wijk had twee vrienden van hem meegenomen, Jan Timmerman (66 jaar) en Sjerp Visser (59 jaar) naar Emst. Deze drie mannen fietsen wekelijks wel ergens een Veldtoertocht en in Emst reden ze de 60 km. Ook organiseren ze zelf een Veldtoertocht in de Wijk. Zij stonden verbaasd over de uitstekende organisatie. “Alles klopte tot in de details. Prima verzorgingsposten, route uitstekend uitgepijld, veel aan de veiligheid gedaan. Alleen het weer vandaag, dat was pet, zegt Wolf”.

De familie Bijlsma met hun twee kinderen waren helemaal uit Aalsmeer gekomen om de Gisola Emster Veldtoertocht te rijden. Vader Taeke Bijlsma (30 jaar) had zoonlief Dax (5 jaar) achter op de fiets zitten. Maar wat had Dax door de vele regen onderweg het koud gehad. Dochter Mette (9 jaar) fietste zelf op een mountainbike en zonder problemen fietste zij de 30 km route. En moeder Kim (39 jaar) had er helemaal geen problemen mee. Met de vraag aan haar wat kan er nog verbeterd worden aan de tocht, was haar antwoord kort en krachtig “Het weer”. Verder niets.

Door het slechte weer was het risico van valpartijen uiteraard aanzienlijk groter, maar dat is gebleven bij één persoon die door de EHBO doorverwezen werd naar de huisartsenpost van het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn. Mijnheer Wolf uit Epe had schouderproblemen en achteraf bleek dat erg mee te vallen, want er was niets gebroken.

Volgend jaar zal de 20^e editie van de Gisola Emster Veldtoertocht verreden worden op zaterdag 17 oktober 2020. Zie voor foto’s www.hdks.nl

Bekijk hier de sfeerfoto’s van deze dag

Foto’s van de deelnemers

Bekijk hier een filmpje van Vaassen Actief

Foto’s kun je hier bekijken

Zaterdag 14 september werd de Zilveren Sigaret onder ideale omstandigheden verreden, lekkere temperatuur en weinig wind. Dat was ook meteen de oorzaak dat het wel wat drukker was met andere natuurgenieters op het parcours tussen Gortel, Vaassen en Niersen. 21 Fietsers stonden er aan de start om dit rondje 2x af te leggen voor een toptijd of op een juist gemiddelde. Ieder had zo zijn eigen tactiek of ging gewoon zo hard mogelijk van start. De verkeersregelaars zorgden voor een vlotte ronding bij de kruisingen en toeschouwers onderweg en bij start finish moedigden de fietsers aan. Nadat iedereen gefinisht was gingen we samen naar de parkeerplaats bij Roseboom voor een heerlijk ijsje. De jury had de nodige moeite om de uitslag in de computer te krijgen maar kwam na lang wachten met de juiste cijfers naar buiten. En toen bleek da Stijn van Lohuizen de snelste tijd had gereden en tevens het oude parcoursrecord van Theo Brons uit 1992 met 20 sec. had verbroken. Tweede werd Joost van Oosterhoud en derde Peter van Grootheest.

Bij de regelmatigheidsrit bleek Robert Leusink het beste zijn opgegeven tijd te hebben benaderd en hij is hiermee ook de nieuwe toerkampioen van 2019. Marcel Commandeur werd tweede en Gert Bijsterbosch derde. Voor alle winnaars was er een prijsje en voor alle deelnemers een potje heerlijke honing van onze sponsor Willie van Essen. Al met al weer een geslaagde rit.
Sander Pannekoek

Tijdrit

Regelmatigheid

Foto’s kunt u hier bekijken

Gerrit Peters is winnaar geworden van de Bart Kamphuis rit voor leden van wielerclub Houdt de Ketting Strak uit Emst. Als tweede eindigde Robert Leusink en derde werd Sander Pannekoek Bij de Bart Kamphuis rit moeten alle tellers en telefoons ingeleverd worden bij de jury, want voor de deelnemers is de afstand onbekend. Wel moet vooraf gezegd worden met welk een gemiddelde ze de Bart Kamphuis willen fietsen. Achteraf werd de afstand bekend gemaakt. Winnaar Peters had opgegeven dat hij wilde fietsen met een gemiddelde snelheid van 34.0 km. Bij de finish bleek dat Peters iets te langzaam gefietst had, namelijk 17 seconden. Een bijzonder knappe prestatie. De als tweede geëindigde Robert Leusink was daar en tegen te snel, namelijk 31 seconden. Leusink had een gemiddelde opgegeven van 32.8 km. Uiteindelijk legde zij het parcours af met een gemiddelde van 33.0 km. Sander Pannekoek, de nummer drie, dacht de route te fietsen met een gemiddelde van 32.2 km, maar was uiteindelijk 59 seconden te langzaam, want zijn werkelijk gemiddelde was 31.9 km. Start en finish was dit jaar bij de Emsterie aan de Hoofdweg in Emst en daar werd onder het genot van een kop koffie met gebak ook de uitslag bekend gemaakt. Ieder jaar wordt deze regelmatigheidsrit georganiseerd door Houdt de Ketting Strak ter ere van de in 2000 overleden Bart Kamphuis, één van de oprichters van de wielerclub.

15 HDKS leden streken dit jaar neer in Limburg, op de oude en vertrouwde locatie in Ransdaal. Minder leden dan andere jaren, waarschijnlijk doordat het dit jaar het laatste weekend van augustus was – de locatie was in het normale weekeinde eind juni helaas al bezet. Wij dachten dat ze elk jaar de processie speciaal voor HDKS organiseerden, maar het bleef nu stil zondagochtend- bij navraag bleek dat de processie elk jaar op de laatste zondag in juni is om de beschermheilige van de mijnwerkers te eren, en dus niet zoals sommigen dachten ter ere van ons bezoek aan het pittoreske Ransdaal.
Prachtig weer, mooie routes zoals altijd dankzij Sander, en lekker eten: BBQ weer geregeld door Gertie. Bertus alles weer georganiseerd – hoe hij het telkens voor elkaar krijgt om alles voor zo weinig geld geregeld te krijgen is ons allen een raadsel.
Geen onvertogen woord is er gevallen in het gehele weekend: mensen namen uit zichzelf het initiatief om te koken, schoon te maken, extra boodschappen te doen etcetera. Top! Iedereen beklom de heuvels in zijn eigen tempo, en wachtte zonder morren boven op elkaar. Wim sloot nog wel eens de rij en onderging de plagerijen van ondergetekende gemoedelijk – hij liet zich niet gek maken – eigen tempo is het beste tempo. Gerrit begon de meeste klimmetjes achteraan, maar reed telkens iedereen in sneltreinvaart voorbij, met zelfs het geluid van een trein dankzij z’n Zipps. Alleen Aart hield hem bij, geholpen door zijn electrische bidon. Natascha was meestal als derde boven – sterk werk! Tessa maakte zich het hele weekend wat zorgen over de Keutenberg, en omdat je het beste voor het laatst moet bewaren, hebben we die als laatste klim genomen op zondagmiddag – maar Tessa ging soepeltjes omhoog – OK, redelijk soepeltjes dan. Afgesloten met (veel!) friet bij de stationrestauratie vlakbij. Ook Tirza reageerde met een sportief lachje op onze plagerijen tijdens de friet – ik ben verzocht om daar in dit stukje niet inhoudelijk over uit te weiden:-)
Tijdens verschillende momenten kwam het gemis van Henri Nijboer nog ter sprake – we hebben zijn gevloek tijdens de steilste klimmetjes gemist, maar vooral ook zijn grappen en hoe hij telkens leven in de brouwerij wist te brengen.
Al met al een heel mooi weekend. Fietsen, praten, lachen, ijsje, colaatje, biertje, eten, nog wat meer praten en lachen, tukje doen, dan weer fietsen etcetera. We hebben meteen maar het laatste weekend van juni 2020 alvast weer gereserveerd. Ik kijk er nu alweer naar uit!

André van Deelen

Bekijk hier de foto’s van dag 1

Bekijk hier de foto’s van dag 2

Bekijk hier de foto’s van dag 3

11 juli stond de Ronde van Epe op de kalender. Voor ‘onze ‘ Jelle sowieso een bijzondere wedstrijd. Op eigen terrein van start om jezelf te meten met anderen. Jelle’s eerste ronde van Epe! De spanning bij de start in beeld, geur en geluid is altijd hetzelfde; gespannen koppen met hier en daar een concentratiegeeuwtje, de geur van sportbalsems en de speaker die maar doorratelt begeleid door het getik van de schoenplaatjes op de verharding. En Jelle stond ertussen. Niet met een gespannen bekkie want Jelle lacht (bijna) altijd. Jelle is altijd blij als hij mag fietsen. Zijn trainingsmaten hebben hem afgelopen jaar regelmatig ingehaald. Jelle op de fiets naar Zwolle, zijn maatjes in de bus. Want Jelle is echt altíjd blij als hij mag fietsen.

Jelle heeft lang op de BMX gereden net als zijn vader. Toen klopte hij aan bij de mountainbiketrainingen van HDKS, met de MTB van zijn vader. Hij bleek een tovenaar op de fiets. Bij de trainingen komt hij je in een ellenlange wheely voorbij, met weer een brede grijns op zijn gezicht. Hij deed samen met zijn jeugdmaatjes mee aan de clubwedstrijden en werd in 2018 met gemak clubkampioen. Kleine mannekes worden groot. Om zichzelf meer uit te dagen werd hij naast lid van HDKS ook lid van De Adelaar in Apeldoorn. En zo stond hij aan de start in Epe. Na vier ronden ontsnapte Jelle want Jelle houdt van fietsen. Hij vindt het niet erg om mijn zijn kop vol in de wind te rijden. Er springt een mannetje met hem mee, Kevin van der Horst, een marathonschaatser. Eentje die het dus lang vol kan houden. Dat doet ook Jelle. Zijn trainingsmaatje Chris Ronde ziet Jelle 44 ronden voorbij razen. Dat lijkt saai maar is retespannend. Want 44 keer vraagt Chris zich af of Jelle nog steeds kop rijdt als hij weer langs zal komen. Dat is 44 keer het geval. De twee laatste ronde zijn het spannendst. Dan moet je niet te weinig doen, anders haalt het peleton je in. Je moet ook niet teveel doen, anders gaat Kevin er met de winst van door. We weten inmiddels allemaal hoe het afliep, met een paar centimeter won Jelle de sprint. Onze Jelle!!