Zondag 18 augustus stond de Posbankrit op de kalender. Ik had bewust op vakantie in Italië de racefiets meegenomen. Daar heb ik om de dag de bergen beklommen om de conditie op peil te houden. Het gezin aangespoord voor het weekend terug te reizen naar Nederland zodat
ondergetekende mee kon met de HDKS.
Zondagmorgen 18 augustus om 7.30 uur met het klinken van de wekker hoor ik buiten de regen op het platte dak, dikke druppels en een grijze
lucht….. Waar was de zon die ons sinds begin juli iedere dag vrolijk toe lachte? Toch het bed maar uit, fiets klaar zetten, eten, buienradar aan, gewacht tot 8 uur maar de lucht trok niet open. Uiteindelijk stonden er 2 moedige mannen, 1 dappere vrouw op de fiets en 1 heer had de auto maar genomen om het drietal bij te staan in hun keuze. Deze was onder de natte omstandigheden snel gemaakt de rit werd een weekje uitgesteld.
Zondag 25 augustus was gehuld in een witte mist. De zon zou in de loop van de dag door de mist heen breken en er kon uit de mist een beetje regen vallen. De temperatuur was ongeveer 12 graden en zou zodra de zon zich zou laten zien op kunnen lopen tot 20 graden. Mooi weer voor een lange fietstocht. Om 8.30 uur stonden er 16 sportievelingen in Emst voor de tocht naar het hoogste punt op de Veluwe. Het is voor mij niet zo heel eenvoudig om een verslag over een fietstocht te beschrijven als het gemiddelde ruim boven de 32 km per uur komt. Mijn gezichtsveld is erg klein tijdens een tocht met die snelheid. Ik zie dan alleen nog de weg waar we overheen fietsen; klinkers in verschillende kleuren, stoeptegels met van die vervelende ruimtes ertussen, een wildrooster die onder deze vochtige omstandigheden behoorlijk glad kan zijn, asfalt waarbij je soms het gevoel hebt dat het geheel aan je banden blijft plakken om vervolgens het gevoel te hebben dat je over het wegdek heenvliegt. Ik zie race
schoenen in rood, wit en zwart die rondjes draaien in verschillende tempo’s. Ik zie dunne bandjes sommige met strepen rood, geel, wit en
blauw. Ik zie achternaven, achtervorken in verschillende kleuren al dan niet passend bij de kleur van het frame. Ik zie de ketting draaien rond de
tandwielen, zodra de derailleur verspringt besef ik dat er een tempo wisseling op komst is. Tot slot zie ik kuiten….. verschillende kuiten: dikke,
dunne, 3 paar dames, 12 paar heren, met haar, zonder haar en bij het aanzetten vormen de meeste zich tot een pezig geheel van 2 bolle buiken aan de bovenzijde. Als ik de ruimte krijg om even mijn hoofd op te tillen kan ik nog net de woorden HDKS lezen op de grijze achterwerken van mijn voorgangers maar al snel is mijn hoofd weer gefocust op de weg onder mij en het wiel voor mij.
Over de route naar de Posbank was in het begin enige discussie de mogelijkheid werd geopperd om dit jaar andersom te fietsen. Fietsend langs het kanaal werd tussen Vaassen en Apeldoorn het stuur plotseling omgegooid naar rechts om vervolgens richting het Loo te fietsen. Blijkbaar was in de eerste 5 km het plan weer gewijzigd. Door deze creatieve actie hadden we Jaap en Erik die in Vaassen stonden te wachten, gemist.
Red: De omweg langs het kanaal werd geopperd vanwege de nieuwe dikke asfalt laag die afgelopen week op de oude Apeldoornsweg was aangebracht. Enkele leden waren bang geconfronteerd te worden met lekke banden of valpartij door de dikke grindlaag.
Zo nu en dan kijk ik langs mijn voorganger en zie het bord Apeldoorn. Hier rijden we doorheen tot aan de Europaweg en dan rechtsaf richting Ugchelen. Voorbij de Cantharel op weg naar Hoenderloo komen de eerste heuveltjes in beeld. Door het tempo iets aan te passen en hier en daar een klein duwtje kon de groep als 1 geheel naar boven. De weg vervolgt van Hoenderloo richting Delen langs de kazerne, het blijft een vreemde haakse bocht daar midden in het open landschap en een eenzaam vliegtuig langs de weg. Richting schaarsbergen naar Arnhem. De Posbank kun je vanaf verschillende kanten op en ook dit jaar werd gekozen de beklimming in te zetten vanaf Rozendaal. Tot onder aan de beklimming zit de gehele groep netjes bij elkaar, bij het draaien van de laatste rotonde om richting de Posbank te gaan valt de gehele groep binnen 100 meter uit elkaar. Paulien en ondergetekende zouden het rustig aan doen en iedereen zou elkaar weer zien bij het theehuis op de top.
En dan …….na de eerste meters omhoog worden we verrast door de mogelijkheid rechtdoor te gaan of linksaf te slaan. Omdat de paddenstoel de Posbank naar links aan gaf zijn wij (braaf) linksaf geslagen om onze weg te vervolgen. Het hellingspercentage daalde terug naar nul en wij hebben alle hei, die reeds prachtig paars gekleurd was, rondom de Posbank gezien om vervolgens (met enige navraag) de weg omhoog te vinden aan de andere kant dan waar de rest van de groep omhoog is geklommen. In de tijd dat wij de Veluwe doorzochten hebben de snelste
mannen 4 keer de berg beklommen. Met de volledige groep inclusief Erik en Jaap, genoten van een kop koffie met een overheerlijk stuk
appelgebak al dan niet met slagroom getrakteerd door het bestuur. Andries was bergop uit de bocht gevlogen, ik ben nog steeds benieuwd hoe hard deze man wel niet gereden moet hebben. Na de rust en het aanvullen van de nodige suikers hebben we ons stalen ros weer beklommen en werd het tempo direct weer opgevoerd. Bergaf lag de gehele groep al snel uit elkaar In Laag Soeren werd de gevallen man gemist en na het nodige zoekwerk niet meer terug gevonden. Waar was Andries, ook naar enig zoeken bleef hij spoorloos.
Later bleek dat hij rustig op eigen tempo naar huis is gefietst. De val heeft nog lange tijd enige beperkingen opgeleverd. Met 15 fietsers verder
getrapt door Hall, Klarenbeek via Teuge terug naar huis.
Rond 13.00 uur reed ik thuis de oprit op. Moe maar voldaan het zonnetje had ondertussen de mist verdrongen.

Cora Bosboom Bruning