Harrie Gorkink 50 jaar

Zondag 14 juli, het zou een mooie (fiets)dag worden dus stonden er 25 fietslustigen klaar voor een rondje trappen met de club. Harrie Gorkink,
net 50 jaren jong geworden, nodigde ons uit om na afloop een bakkie koffie met gebak bij hem thuis te komen nuttigen. Met zo’n goed vooruitzicht kon er dus wel een pittig rondje weggetrapt worden, en uw verslaggever had wel iets leuks in gedachten.
Aangezien de Tour deze dag zou finishen op de Mont Ventoux leek mij een kleine Veluwse versie wel een leuke uitdaging, en dan natuurlijk geen 245 km maar met 75 km heeft menigeen de taart ook wel verdient. We vertrokken richting Gortel, Vierhouten, Elspeet, Garderen naar Stroe en trappen daar door de bossen terug naar Kootwijk en slaan bij Nieuw Milligen af naar Apeldoorn. Dus eerst een beetje op en af en als toetje
een wat langere klim langs de Amersfoortseweg. En dan heuvelaf naar de koffie. Uw verslaggever nam het voortouw en zag slechts twee andere mannen naast zich komen tijdens deze rit. In een rustig maar gestaag tempo koersten we westwaarts door het Vierhouter bos. Menig fietser en
motorrijder genoot eveneens van deze mooie ochtend merkten we al snel in de bossen. In Vierhouten kwam Bertus naast mij fietsen en bleef daar plakken tot aan de finish. Aangezien de rest nog geen idee had van mijn ‘stoute’ plannen waren er achter ons regelmatig opmerkingen te horen van: “anders gaan we hier toch altijd links of rechts”. Toch volgde de kudde trouw de beide kopmannen die lekker peddelend en
keuvelend hun weg onverstoorbaar vervolgden. Eenmaal bij de rotonde van Nieuw Millingen afgeslagen werd menig diepe zucht achter ons gehoord, of dat van opluchting of vrees was hebben we niet gehoord. Er werd, dachten wij, in een rustig tempo omhoog gefietst maar er waren
toch enkele gelosten toen we boven aankwamen. Heel rustig reden we door, te rustig voor de voorzitter, deze raakte van het fietspad en stortte bij het terugsturen ter aarde. Hij was even de weg kwijt maar kwam snel weer bij zijn positieven en werd de schade aan man en fiets opgenomen. Op wat schaafwondjes na bleek er op het eerste gezicht weinig ernstigs aan de hand.
Enkele dagen erna ging Wim toch maar eens naar de huisarts en werd er een foto gemaakt. Er bleek een scheurtje in zijn schouderblad te zitten.
Als een boer met kiespijn sloot Wim weer aan voor het laatste stukje naar Vaassen, maar liet de appeltaart aan zich voorbij gaan.
Zo’n twintig anderen wisten wel hoe de appeltaart van Thirza smaakt en schoven op het terras aan voor een bakkie. Het duurde wel even voor alle koffie door was maar het was aangenaam verpozen in het zonnetje.
Harrie nogmaals van harte en bedankt voor de koffie en de heerlijke appeltaart van Thirza.