Weekend Limburg
20 t/m 22 mei 2005
Euverum - Gulpen

Lees het verslag (door Igno Dieker) en bekijk de FOTO's (van Sander Pannekoek)

DAG 1.

Ondanks een tweetal afmeldingen vertrokken we op vrijdag 20 mei 2005 met 29 personen richting het Limburgse landschap. Jean Bertran was al in kennis gesteld dat we er weer aan kwamen en had al weer wat mooie kilometers voor ons in petto.
Aan de “hongerstraat” te Vaassen, bij de organisator, verzamelden zich om 08.45 uur 15 personen om vervolgens klokslag 09.00 uur te vertrekken richting Limburg. Toen we vertrokken kwam het met bakken uit de lucht (regen). Hoe verder we richting het zuiden kwamen des te meer klaarde het weer op. Na twee uur cours, even een korte plaspauze nabij vliegveld Maastricht. Bij deze stop was het “zonnetje” al achter de wolken vandaan gekropen. Nadat iedereen zijn ballast had verwijderd op naar Euverum waar we om 12.15 uur aan kwamen. Daar bleek dat Rein en zijn zoontje Tim en Klaas Huismankamp ook al waren gearriveerd en via de receptie al een huisje hadden geregeld. Na het inboeken bij de receptie en het verdelen van de overige huisjes ging iedereen zich gereed maken voor de eerste Limburg kilometers. Om half twee vetrokken we met een groep van 24 personen. Nog nooit waren we op de vrijdag met zo’n grote groep. Hieruit blijkt wel dat we er met z’n allen veel zin in hadden om de heuvels van Limburg te slechten. Net dat we weg wilden stonden Tinus, Jan, Albert en Bas veld in het huis bij de poort. Men wilde een plekje in een van de barakken, Klaas Huiskampman had nog 4 plekken over in zijn barak waar onze voorzitter Wim ook al bij in was getrokken. Allen wat niet voor mogelijk was gehouden dat Jan en Tinus nu, na 8 of 9 jaar Limburg, niet meer samen op een kamer sliepen. Vonden ze toch wel jammer……maar ze hadden nu wel beter geslapen…wat is er in die andere jaren gebeurd ?????
De eerste tocht ging via Slenaken naar Vaals (drielandenpunt) en terug via Partij, Gulpenerberg waar we om 15.15 uur weer terug waren op het barakkenkamp om de rest van de deelnemers te verwelkomen. Dit gebeurde weer met een bakkie koffie en natuurlijk….. Limburgse VLAAI.
O ja het eerste pech geval deed zich al voor binnen de kilometer. Wil Dieker had zijn zadelpen weer eens vergeten goed vast te zetten. Na een oponthoud van enkele minuten konden we toch weer verder. Gaarne in het vervolg voor vertrek GROOT onderhoud aan de fiets.
Om 16.00 uur vertrokken we met 29 man om nog wat kilometers te maken. Via Gulpen richting de “BRAND Brouwerij” kort daarvoor richting de “DODE man”. Onze “paparazzi” Sander S. had deze berg via de andere zijde benaderd om ons tijdens de beklimming op de gevoelige plaat te zetten. Van hieruit de Bemelerberg beklommen richting Margraten en via wat andere kleine plaatsjes richting Euverem. Tijdens de laatste kilometers was er nog een fietsend “lid” die het wat te warm kreeg. Hij trok zijn broek naar beneden en ging in zijn “BLOTE” reet het peloton voorbij. Tjonge wat een hoarkont maar hij knipoogde ons wel toe tijdens het voorbij rijden. Mooie actie Henry J. Nadat iedereen weer was bekomen van het lachen werd de finale ingezet richting het kamp. Door de blote kont actie had de organisator kans gezien om een groot gat te slaan waarbij hij met een honderdtal meters voorsprong de finale inging. Echter onze paparazzi Sander reed het gat snel dicht gevolgd door de rest. Na een mooie finale was iedereen weer heelhuids terug op het park. Na een heerlijke douche op naar de warme maaltijd. Sander had zijn laptop meegenomen zodat we tijdens en na het eten de door hem geschoten foto’s konden bekijken. Dit werd enorm gewaardeerd waarvoor hulde!!!!! Tijdens het eten werd door Martin van de Berg een aanbieding gedaan voor de aankoop van een broekje en shirt voor 30 euroootjes. Dit was een eenmalige aanbieding voor de deelnemers aan dit mooie weekend. (Jammer voor de thuisblijvers). Er werd gewillig van deze aanbieding gebruik gemaakt. Lijkt wel of dat men hierop heeft gewacht. (grapje)
Rein Witteveen kwam met het mooie idee om per persoon 1 euro te lappen zodat we onze route leider Jean Bertran ook zo’n mooi setje kleding aan konden bieden voor zijn diensten. Want als we niet zo’n routeleider hadden dan waren we zo de weg kwijt. Iedereen ging akkoord.
Na het eten werd door menigeen nog een wandeling gemaakt in het mooie zonnige weer. Daarna werden de barakken ingenomen en keerde de rust weer op het park.
O ja nog even wat details. Aantal gereden kilometers 1e dag 85 km, aantal uren op de fiets 3 uur en 15 minuten.

DAG 2 (routebeschrijving).

Omdat Jean voor deze zaterdag een mooie tocht door het Belgische landschap had uitgezet heb ik hem verzocht of dat we om uiterlijk 10.00 uur konden vertrekken. Echter omdat hij nog de aangeboden kleding moest passen kwam hij wat eerder. Jean vond dit een mooi gebaar en stuurde ons die dag trots voorop in die kleding door België. Bijna alle deelnemers waren getogen in de Wassink-Vervoort kleding. Was een prachtig gezicht. Martin was zo trots als een pauw….
Via allerlei mooie Belgische wegen en plaatsjes (ik noem geen namen want ik beheers de Franse taal niet) zijn we op veler verzoek gegaan richting De REDOUTE. In de aanloop daar naar toe kreeg Fabian ketting problemen. Door zijn kracht was een schakel iets of wat krom getrapt. Na enig sleutel werk door de organisator, kon Fabian zijn weg weer vervolgen en begon ineens makkelijker de heuvels te beklimmen. Even een tussen compliment aan Hans Bouwmeester en Henk Koetsier. Beiden gingen in hun eigen tempo de bulten op. Enige hulp de bult op werd wel gewaardeerd. Ongemerkt kregen ze er weer vrienden bij. Onze voorzitter Wim ging “makkelijk” de bulten op. Hij vertelde mij dat hij de dagen voor Limburg nog wat slapeloze nachten had gehad. Hij wist niet wat hem te wachten stond. Kom ik die bulten wel over, wachten ze wel op mij, ben ik geen last voor de groep……..Nee Wim niets van dat alles, het ging perfect. Volgend jaar weer….
Gekomen aan de voet van de LE REDOUTE, we hadden ongeveer 65 kilometer afgelegd werd een pauze ingelast van ongeveer 45 minuten. Na het nemen van koffie, cola (biertje TIM) en het nodige aan vlaaien en pannenkoeken kwamen de meesten weer op kracht. Het betalen aldaar in België gaf nog wat problemen. Men kon niet per persoon betalen, maar per tafel. Onze vlo (Ruud van B) was zo kwaad dat hij het wilde laten escaleren. Als ze geld willen hebben dan komen ze maar bij me. De stoom en de stank (scheetjes) kwam uit alle gaten van zijn lichaam. We hebben Ruud kunnen overtuigen om het niet zover te laten komen waarop hij tot “tafel”-betaling overging,
Na deze spanning te hebben overwonnen op richting de Le REDOUTE. Nou voordat we het wisten waren we al aan de voet van deze beklimming. Wat een naar bultje. We hoorden heel wat gekraak en gepiep en sommigen kwamen zuurstof te kort. Aart had 2 weken hiervoor ook al gefietst en de boel dus goed verkent en wist precies waar de makkelijke en moeilijke stukken zaten. Hij wist dus ook op het juiste moment van de beklimming in een klein vlak gedeelte van de fiets te stappen en even op adem te komen. Klasse Aart zo’n inzicht, Menigeen kon dit plekje niet vinden en beulden door naar de top. Zelf Tinus had zich overtroffen. Nog nooit had hij deze beklimming zonder een tussenstop beklommen maar nu wel. Hij was zo trots als een olifant met 7 lu… In een keer naar boven op eigen kracht…weer een grens verlegt. Waar is het einde. Dit mag ook gezegd worden van Gerrit Stokkers die op zijn trippeltje , ogenschijnlijk, makkelijk de La Redoute beklom. En dit geld ook voor onze voorzitter Wim en Klaas Kamphuisman. Erik Bijsterbosch weet nu nog steeds niet hoe Klaas zijn achternaam is. HUISMAN….. Erik het is gewoon …….KLAAS HUISMAN. De man die kort van stof is en korte mopjes kan vertellen. Na boven op de top alle belevenissen aan elkaar verteld te hebben dalen we weer af door het Belgische landschap. Mooi is het daar ook en het weer speelt goed mee. Sommigen van ons krijgen al rode lichaamsdelen van de brandende zon. Gekomen bij een verkeerslicht moesten we afremmen. Tim had dit te laat in de gaten en reed tegen de achterzijde van de fiets van de organisator…… gevolg….. Tim komt ten val en kijkt gelijk of dit ZOAB(ZEER Open Asfalt Beton) is. Bekomen van de schrik vervolgen we onze weg richting het park. Echter we komen langs een Abdij die we in de vroege ochtend ook al waren gepasseerd. De jongste van de DIEKERTJES riep BIERTJE en in een gang stuurde iedereen rechtsaf en in no time zaten we achter zo’n schuimend biertje. Henk Koetsier nam een rood wijntje (ik drink nooit bier) en Theo 3e plek nam een cola. We hadden ongeveer 115 km in de benen maar na het nemen van een aantal slokjes voelden we het biertje ook in de benen. Hoe komen we nog thuis…….was de vraag en hoe ver is het nog. Zittend in de zon en onder het genot van dit biertje kwamen de verhalen en de moppen los. Klaas Huisman had een “klein” net mopje maar de oudste van de DIEKERTJES kwam met iets wat funzigeres. Ik zal U de details besparen, maar het had te maken met een “bloedneus”. De toehoorders kunnen dit thuis wel nader toelichten. Weet U het niet meer… vraag de tekst op bij ouwe grijze man Wil D. Om de moppen te vertellen stond Wil zelfs op een stoel…… dit vindt hij mooi hoor….. maar wij, broers, beginnen dit toch wel vervelend te vinden. Echter we zijn de sturing van onze broer kwijt. Jan Dokter werd ook ongeduldig, deed zijn helm op en wilde weer vertrekken. Echter we hadden te maken met een aankomend jarige. Martin van de Berg was de volgende dag jarig en dat moest gevierd worden. Iedereen kon nog een biertje krijgen maar dan ook maar alleen een biertje en dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Het gejuich trok over de Belgische dalen en twee bladen vol met bier werd gehaald. Zelfs Theo 3e plek nam een bruin biertje. Met drie hoeraatjes voor de aankomend jarige werd op Martin getoost. De verhalen werden steeds sterker en de moppen steeds schuiner maar we moesten nog naar het park... als dat maar goed gaat. Er was een biertje teveel gehaald, daar wist Jan Dokter wel raad mee. In een teug….. op. Hierna wilde we onze fietsen weer beklimmen echter we werden opgehouden door Tinus. Hij zag een BEAGLE staan, dat is zo’n VW-tje kever met open dak. Trots stond hij ernaast…..hij had ook zo’n autootje gekocht echter nog niet afgeleverd. Hij zag zichzelf al zitten achter het stuur en naast hem……. een mooie BLONDE. Zijn pretoogjes stonden op tintelen. Wat mooi om iemand zo zien te genieten. Dit gebeuren werd ook door de paparazzi op de gevoelige plaat vast gelegd. Hierna op de fiets en naar het park want het eten stond klaar. Nou je kon zien dat het alcohol zijn werk deed. Alle remmen gingen los. Er werd hard gereden en binnen no time waren we op het park. Snel douchen en aan tafel.
PS. Er is nog wel een streaker op het park gesignaleerd. Signalement: blote man, geheel ontkleed, bips leek op de bips van Henry type hoarkont.
O ja nog even wat details. Aantal gereden kilometers 2e dag 130 km totaal aantal uren op de fiets
8 uur en 31 minuten. Totaal gereden afstand dag 1 + dag 2 = 215 km

Met veel plezier werd genoten van de geserveerde spaghetti-maaltijd. De ober kon het niet meer bijhouden waarop Martin en Leon gingen bijspringen. Naar de keuken en daar de pan opgehaald en langs de borden. Het gebeurde bij de eerste tafel netjes, bij de tweede tafel ging de rem wat los en de derde tafel ging met bord en al de pan in om goedgevuld op tafel geserveerd te worden. De ober zat erbij en keek ernaar. Hij vroeg later aan mij of volgend jaar weer geholpen kon worden. Zo zie je maar weer wat abdijbiertjes los maakt. In de avond uren werd een “hangplek” gerealiseerd bij huisje 36, waar o.a. de organisator en paparazzi waren gehuisvest. Het werd daar gezellig….. heel gezellig….. kan wel zeggen ontzettend gezellig. Alle bewoners van de andere “barakken” zoals Tinus zei, kwamen daar tezamen met medeneming van het nodige aan alcohol. De cirkel werd steeds groter en de humor ook. Mensen die nog in de huisjes bleven werden eruit gehaald met bank en al en in de groep geplaatst. Tinus vervoegde zich ook bij de groep en bood Martin nog een veldboeket aan. De alcohol werd rijkelijk genuttigd. De lol en bravoure steeg ten top vooral toen Tinus zijn gitaar erbij haalde. Iedereen zong uit volle borst mee. Er werden zelf dansjes uitgevoerd. Omdat het toch iets killer werd, werd een kampvuurtje aangelegd. Onze Pyromaan TIM vond dit prachtig wat ondersteund werd door zijn vader Rein. Ome Hans hield controle aan de zijlijn. Het vuurtje werd op een gegeven moment wat minder. Martin en TIM gingen op zoek naar “sprokkel hout” en kwamen terug met een “afgewaaide” tak. Echter nat hout wil niet zo goed branden. Gerrit Kroes wilde nog een plastic stoel op het vuur doen maar werd door menigeen gecorrigeerd. Sociale controle…. klasse… laat het niet uit de hand lopen en laten we het gezellig houden. Rond half 12 werd het laatste liedje door Tinus ingezet. Dit ging luidkeels over het park, waarna iedereen de rommel opruimde en het bed gingen opzoeken. Dit was naar mijn weten een van de gezelligste avonden die ik in Limburg heb meegemaakt. De saamhorigheid en de gezelligheid waren groots. Applaus voor jezelf…….
Om 12 uur middennacht was de rust weergekeerd op het park. (Geen klachten ontvangen)

DAG 3 (routebeschrijving).

Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt om 10 uur zondagmorgen vertrokken voor een tochtje door het Limburgse landschap onder voorzittersschap van Jean Bertram. Daar nog de nodige beklimmingen gedaan en menigeen voelde zijn beentjes nu wel. Het was wederom mooi weer, echter er stond wel een aardig briesje. Zo via Valkenburg richting Maastricht. In de nabijheid van Maastricht een fietspad gevolgd die we op de vrijdagsessie ook al hadden genomen. Dit is een fietspad met PAALTJES. Vrijdag waarschuwde iedereen elkaar luid en duidelijk en hetzelfde gebeurde de zondagmiddag. PAALTJES… PAS OP….. KIJK UIT… en ineens achter in het peloton een enorm lawaai. Iedereen vol in de remmen en achteruit kijkend ligt daar iemand op de grond……. NONDERJU het is TIM weer. Kennelijk had TIM nog last van de genoten biertjes op de zaterdagavond want hij lette “even” niet op en reed vol op een …… jawel PAALTJE. Bij naderinzien viel het gelukkig mee. Zijn gezicht heeft nu last van “asfalteczeem”. De linkerzijde was flink geschaafd. Een behulpzame medeburger uit Limburg nam Tim mee naar zijn huis waar zijn wonden werden gewassen. Ome Hans en zijn vader zijn met hem mee gegaan. Wat er onderweg tegen hem gezegd is zullen we nooit te weten komen. Dit zal wel iets opvoedkundigs geweest zijn. Zo zie je maar weer……. en zeker als je met zo’n grote groep op pad bent….. meer dan 200 procent op blijven letten. Tim beterschap. Ik denk dat je nu wel veel aandacht zal krijgen van de “meisjes”. De fiets van Tim had ook een deukje opgelopen, maar hij kon, samen met ons, zijn weg vervolgen. Via Maastricht naar België. Daar nog een mooie beklimming genomen. Vervolgens via een fietspontje weer overgestoken naar Nederland. Vervolgens nog een stop gehouden op een mooie binnenplaats, in de zon. Daar werden weer de nodig vlaaien genuttigd. Hierna de laatste kilometers richting de eindstreep. Via De Planck Nederland weer binnen gereden. Via Slenaken de finale ingezet. Ik gaf aan dat dit werd ingezet via het “Branderbos”. Kennelijke begreep dit niet iedereen wan een zestal ging via het bos en de rest ging rechtsaf richting het park. Kennelijk wilde men nu snel naar “moeders”. Een van de finalisten Bennie T-mobile vond het mooi om achter een bus de finale te rijden. Dit ging volgens zijn zeggen met een snelheid van 75 per uur. Voldaan kwamen we aan op het park. Echter een zestal personen wilden de Gulpenerberg nog een keer “nemen”. Theo 3e plek, Sander paparazzi, Igno “Branderbos”, Wil “blote man”, Leon “spaghetti” en Dennis “de ex-olympiër” zijn deze strijd nog aangegaan. Voldaan en tevreden keerden zij weer terug op het park. Douchen, inpakken en wegwezen.

Totaal gereden kilometers (op mijn teller) 305 km, en totale rijtijd 12 uur en 15 minuten. (nog net geen zere……)

Ik als organisator ben een aantal malen bedankt. Dit hoeft niet, jullie moeten jezelf bedanken dat we er weer een mooi en gezellig weekend van hebben gemaakt. Ondanks wat kleine pechgevallen (kapotte ketting, een lekke band en twee kleine valpartijtjes met schaafplekken) kunnen we terug kijken op een weer geslaagd weekend. Het weer speelde uitermate goed mee. Ik denk dat de thuisblijvers na het lezen van dit stuk en het horen van de verhalen van de deelnemers erg jaloers zullen zijn. Mensen niet getreurd volgend jaar gaan we weer. Jean heeft zich weer als touroperator aangeboden en dan gaan we Duitsland in. Het zal weer een weekend worden in mei. Dus……..misschien tot volgend jaar.

Uw organisator, Igno.