Bekijk hier foto’s van diverse fotografen van dit weekend

16-18 juni was het weer tijd voor het jaarlijkse HDKS weekend Limburg. Met 15-en deze keer, in dezelfde fijne locatie in Mechelen als vorig jaar. Ruud reed als 16e mee maar sliep als raskampeerder op een nabijgelegen camping.

Aart moest zijn plek in het begin nog even vinden, zo zonder een aantal leden van de oude garde die er vanwege persoonlijke omstandigheden, vakantie, lijfelijke uitdagingen, aanstaande bevallingen, dan wel overschot aan angstzweet niet bij waren of niet bij konden zijn. Natuurlijk hielp het ook niet mee dat er naast het HDKS weekend nog een tweede groot fietsevenement georganiseerd werd met de Bartje 200, waardoor zowel oudgediende Joost als nieuwe ster aan het firmament BertJan helaas verstek moesten laten gaan.

Mooie routes ook dit jaar weer. Vrijdagavond de vrijdagroute van vorig jaar met een aantal bekende klimmetjes. Alleen andersom dit keer, en hij werd daardoor door weinigen herkend. En nu zónder regen maar mét twee lekke banden. Samen met de verlate start – veel late aankomers door de files van het derde grote evenement van het weekend (Pinkpop) – zorgde dat voor nul koffie/vlaai stops op de vrijdagavond. Gelukkig was het niet zo warm, dus drinken genoeg in de bidons… voor het eerste uur. We kwamen er achter dat uitgestelde cola heel erg lekkere cola is. Lekkerder dan sex volgens sommigen. Ik heb daar geen mening over. Bij terugkomst was er geen outfit meer te bekennen zonder zoutringen. Gelukkig waren er chips en borrelnootjes om de verloren electrolieten en calorieën weer aan te vullen. Veel chips. Nog meer borrelnootjes. Daarna nog pasta en wat alcohol erin, en hup naar bed.

Limburg Dag 2

Zaterdag zuidwaarts naar de Eiffel (geen familie van de toren), naar het hoogste punt van België. Eerste helft van de rit mooie lopende klimmen van aardig wat kilometers rond de 5%. Prachtige vergezichten. Via het hoogste punt van België op weg naar de ruststop in het pittoreske Duitse Monschau. Ook daar was de cola en de Apfelstrudel errug lekker. En na de rust woehoei! mooie lopende dalers van aardig wat kilometers rond de 5% op de weg terug. Nog even naar het hoogste punt van Nederland en hop nog een ijsje. Nu is Thirza zo’n wielrenster die er, wanneer uitgeput, altijd nog wel een sprintje uit weet te persen. Toen Aart haar er op de laatste klim nog even wilde uitsprinten om als eerste bij het traditionele ijsje aan de voet van de Camerig aan te komen, liet zij ook hem haar afgetrainde fiets/schaats/skeeler hielen zien. Na het ijsje was het tijd voor het dessert: vlees van de BBQ. Hein bleek erg zorgzaam, hij zorgde er samen met raskampeerder en al even zorgzame Ruud voor dat de rest alleen nog maar hoefde te kauwen en te drinken. De gehuurde gas BBQ bleek door Hein en Ruud ook als wenkbrauwtrimmer gebruikt te kunnen worden.

Limburg dag 3

Zondag ook weer België, richting Luik dit keer, met nu wel wat steilere klimmetjes. Pfff. Gerrit bleek Natascha’s hulpmotor. Als hij zelf af en toe door haar losgelaten werd, brommerde hij alles en iedereen voorbij – iedereen behalve René, die bleek een straaljager en een klimgeit als ouders te hebben… hij was elke keer al fluitend boven als de langzameren onder ons de eerste bochten nog moesten ronden. Ook brommers Louis, Robert, Wim en Peter bleven zoals altijd maar doorgaan. En Jurgen, die zaterdag deed of hij lange tijd tegen kramp aanzat, liet zondag zien dat hij zich gewoon lafjes had zitten sparen om zich op de laatste zondagse colletjes in de kopgroep te nestelen.

Geen onvertogen woord. Het hele weekend. Niet een! Wel veel gezelligheid. Veel goede, diepgaande (en nog meer minder diepgaande) gesprekken. De fijne groepsdynamiek zorgde dat zelfs André – stil en teruggetrokken als hij normaal gesproken is – gedurende het weekend toch steeds iets verder uit zijn schulp kroop.

Dan nog wat kudo’s:

Bertus – de grote organisator. Alles weer piekfijn in orde. En fietsen kan hij ook nog!

Hans – fijn dat hij er weer bij was, het deed ons beseffen hoe we hem in de groep gemist hebben de afgelopen tijd.

Natascha – zorgzaam, een vrolijke (niet zo) stille kracht door het weekend heen. Ondanks inspannende fietstochten als eerste op en aan de slag, zelfs al voor de meesten doorhadden dat er iets gedaan moest worden. Gerrit moet toch eens uitleggen hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen.

Na 3 zonovergoten dagen, 300 km en 4.200 hoogtemeters en een niet bekend gemaakt aantal biertjes was het bijna tijd om huiswaarts te keren, maar uiteraard eerst nog even de traditionele afsluitende friet bij het station in Klimmen.

Mooi man. Fietsen, eten, drinken, ouwehoeren. En dan nog wat meer fietsen. We kijken alweer uit naar de editie van volgend jaar!

André

HDKS organiseerde 22 mei de regelmatigheidsrit GP de Ketting met start en finish bij AV Cialfo in Epe. Dit jaar was de afstand 38.0 km. Hieronder de glorieuze winnaars en de volledige uitslag.

Kijk hier voor nog wat foto’s

Zondag 7 mei stond de klimtijdrit op het programma. De deelnemers vertrokken gezamenlijk vanaf het Willie van Essen plein naar de start aan de Zuidweg. De finish was boven op de Knobbel in ’t Harde. De prijsuitreiking vond plaats bij de Wildhoeve in Emst onder het genot van een kop koffie met een stuk heerlijk appelgebak.

Aldaar zijn de uitslagen van de tijdrit en het toerklassement bekend gemaakt en de winnaars gehuldigd.

Afgelopen zondag 23 april organiseerde wielervereniging “Houdt De Ketting Strak” alweer voor de 41-ste keer de GISOLA tijdrit.

De leden fietsen 2x een ronde van 8,1 km. in de omgeving van Niersen waarbij ook 2x de zogenaamde Hoge Duvel wordt beklommen. Een tijdrit van 16,2 kilometer dus.
18 leden, waaronder een 2-tal dames, hebben zich aangemeld, waarbij zij konden kiezen om voor de snelste tijd te gaan en/of om zo dicht mogelijk bij een door hen zelf opgegeven gemiddelde snelheid te fietsen. De leden fietsen in het laatste geval zonder gsm of fietscomputer. Onder een blakend zonnetje werd de rit verreden.
De snelste tijd werd neergezet door de clubkampioen van 2022, Hans Dekker, met een gemiddelde snelheid van 39,8 km/u. 2-de werd André van Deelen met een gemiddelde snelheid van 38,3 km/u en 3-de werd de winnaar van vorig jaar Hans Peters met 38,1 km/u.

Het podium voor de snelste fietsers was:

1. Hans Dekker met een gemiddelde snelheid van 39,8 km/u.
2. André van Deelen met 38,3 km/u
3. Hans Peters met 38,1 km/u

Bij de strijd om de regelmatigheid won Sander Pannekoek. Met een tijd van 27 minuten en 37 seconden week hij slechts 6 seconden af van de vooraf opgegeven tijd en gemiddelde snelheid van 35,3 km/u. 2-de werd Louis Boumeester met een afwijking van 26 seconden. 3-de werd hierbij bestuurslid Bas Huis in ’t Veld met een afwijking van 29 seconden.

Het podium voor de meest regelmatige wielrenner was aldus:

1. Sander Pannekoek met een afwijking van 6 seconden en een gemid. snelheid van 35,2 km/u.
2. Louis Boumeester, afwijking van 26 seconden en een gemid. snelheid van 32.5 km/u.
3. Bas Huis in ‘t Veld, afwijking 29 seconden en een gemid. snelheid van 33,3 km/u.

Bekijk hier de foto’s gemaakt door Chris Ronde en Sander Pannekoek

Na afloop werden op het terras van het Koetshuis onder het genot van een hapje en een drankje de prijzen, beschikbaar gesteld door sponsor GISOLA, uitgereikt.

De totale uitslagen kun je hieronder bekijken:

Wat een opkomst voor de jaarlijkse Paasrit van wielerclub Houdt de Ketting Strak uit Emst. Zo stonden er 1e Paasdag om half tien rond de 50 leden bij het Willie van Essenplein om te vertrekken voor een rit van plm. 2 uur. Gezien de grote opkomst werden er 4 groepen gemaakt. Snelle mannen en dames en wat minder snelle wielrenners. De route gingen richting de IJssel met de bedoeling zo rond half twaalf te arriveren bij de Loarkit in Vaassen. Toen de renners daar aankwamen hadden zich al vele partners van de leden en leden die niet de Paasrit mee fietsten, gemeld om ook te genieten van een geweldige Paasbrunch. Want dat is de traditie van Houdt de Ketting Strak. Op 1^e Paasdag gaan de leden, samen met hun partners genieten van niet alleen heerlijke broodjes, maar ook onbeperkt eieren eten. Sinds de oprichting in 1979 is dit al een traditie. Toen ging het nog wel heel anders. Eén van de bestuursleden van destijds kookte in een pannetje wat eieren en die werden dan ergens op de hei in de buurt van Vierhouten/Elspeet opgegeten. Nu zitten de leden heerlijk bij de Loarkit. En wat hebben de mensen genoten van de Paasbrunch. Er stonden maar liefst 360 gekookte eieren klaar, aangeboden door Lagerwey’s Pluimveebedrijf uit Epe en gekookt door medewerkers van Pannenkoekenhuis de Boskabouter Vaassen. En wat te denken van alle heerlijke broodjes van bakkerij Marcel Commandeur. Het ene broodje was nog lekkerder dan het andere broodje. Al met al was het volop genieten. Foto’s van de Paasrit, gemaakt door Sander Pannekoek, zijn te bekijken via bovenstaande link.